ฟันน้ำนม

ฟัน, ฟันพหูพจน์, โครงสร้างที่แข็งและทนทานใดๆ ที่เกิดขึ้นบนขากรรไกรและในหรือรอบๆ ปากและบริเวณคอหอยของสัตว์มีกระดูกสันหลัง ฟันใช้สำหรับจับและบดเคี้ยวอาหาร เพื่อป้องกันตัว และเพื่อวัตถุประสงค์เฉพาะอื่นๆฟันของสัตว์มีกระดูกสันหลังเป็นตัวแทนของลูกหลานที่ได้รับการดัดแปลงของแผ่นผิวหนังกระดูก (ผิวหนัง) ที่หุ้มเกราะปลาบรรพบุรุษ ฟันประกอบด้วยครอบฟันและรากฟันตั้งแต่หนึ่งรากขึ้นไป เม็ดมะยมเป็นส่วนหน้าที่มองเห็นได้เหนือเหงือก รากคือส่วนที่มองไม่เห็นซึ่งรองรับและยึดฟันไว้ในกระดูกขากรรไกร ฟันน้ำนม รากติดอยู่กับกระดูกที่มีฟัน ซึ่งเป็นกระบวนการถุงน้ำของขากรรไกรโดยเอ็นที่เป็นเส้นใยเรียกว่าเอ็นหรือพังผืดปริทันต์ "คอ" ของรากถูกโอบล้อมด้วยเนื้อเยื่อเหงือกที่เป็นเนื้อ รูปร่างของมงกุฎและรากแตกต่างกันไปตามฟันและสัตว์ต่างชนิดกัน