Geoengineering อาจรบกวนรูปแบบปริมาณน้ำฝน

การแก้ปัญหาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศโดยการลดรังสีดวงอาทิตย์ที่มาถึงโลกของเราโดยใช้วิศวกรรมภูมิอากาศหรือที่เรียกว่าวิศวกรรมภูมิอากาศ อาจส่งผลให้เกิดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ต่อโลกและมนุษยชาติ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ผลงานของทีมนักวิทยาศาสตร์ชาวเยอรมัน นอร์เวย์ ฝรั่งเศส และสหราชอาณาจักร แสดงให้เห็นว่าการหยุดชะงักของรูปแบบปริมาณน้ำฝนในระดับโลกและระดับภูมิภาคมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นในสภาพอากาศที่ปรับภูมิอากาศ "วิศวกรรมภูมิอากาศไม่สามารถถูกมองว่าเป็นสิ่งทดแทนเส้นทางนโยบายในการบรรเทาการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศผ่านการลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจก" พวกเขาสรุปในเอกสาร เทคนิค Geoengineering เพื่อลดปริมาณรังสีดวงอาทิตย์ที่มาถึงพื้นผิวโลก ตั้งแต่การเลียนแบบผลกระทบของการปะทุของภูเขาไฟขนาดใหญ่โดยการปล่อยก๊าซซัลเฟอร์ไดออกไซด์สู่ชั้นบรรยากาศ ไปจนถึงการใช้กระจกขนาดยักษ์ในอวกาศ นักวิทยาศาสตร์ได้เสนอวิธีแก้ปัญหาที่สะท้อนแสงแดดเหล่านี้เป็นความพยายามครั้งสุดท้ายที่จะหยุดภาวะโลกร้อน แต่สภาพอากาศเชิงวิศวกรรมจะเป็นอย่างไร เพื่อตอบคำถามนี้ นักวิจัยได้ศึกษาว่าแบบจำลองโลกสี่แบบตอบสนองต่อวิศวกรรมภูมิอากาศภายใต้สถานการณ์เฉพาะอย่างไร สถานการณ์สมมตินี้สมมติให้โลกมีความเข้มข้นของ CO 2สูงกว่าระดับก่อนยุคอุตสาหกรรมถึงสี่เท่า แต่ความร้อนส่วนเกินที่เกิดจากการเพิ่มขึ้นดังกล่าวมีความสมดุลโดยการลดลงของรังสีที่เราได้รับจากดวงอาทิตย์ Hauke ​​Schmidt นักวิจัยจากสถาบัน Max Planck Institute for Meteorology ในเยอรมนีและผู้เขียนนำของtheกระดาษ. ภายใต้สถานการณ์ที่ศึกษา ปริมาณน้ำฝนลดลงอย่างมาก - ประมาณ 15 เปอร์เซ็นต์ (ประมาณ 100 มิลลิเมตรของฝนต่อปี) ของปริมาณน้ำฝนก่อนยุคอุตสาหกรรม - ในพื้นที่ขนาดใหญ่ของอเมริกาเหนือและยูเรเชียตอนเหนือ ในอเมริกากลางตอนกลาง ทุกรุ่นแสดงปริมาณน้ำฝนที่ลดลงถึงมากกว่า 20 เปอร์เซ็นต์ในพื้นที่บางส่วนของภูมิภาคอเมซอน ภูมิภาคเขตร้อนอื่นๆ ก็เห็นการเปลี่ยนแปลงที่คล้ายคลึงกันทั้งในด้านลบและด้านบวก โดยรวมแล้ว ปริมาณน้ำฝนทั่วโลกลดลงโดยเฉลี่ยประมาณร้อยละ 5 ในแบบจำลองทั้งสี่ที่ศึกษา "ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ยังไม่ได้รับการแก้ไข แต่ข้อความหลักคือสภาพอากาศที่เกิดจาก วิศวกรรมธรณี นั้นแตกต่างจากสภาพอากาศก่อนหน้านี้ แม้ว่าอุณหภูมิเฉลี่ยทั่วโลกของสภาพอากาศก่อนหน้านี้อาจเกิดขึ้นซ้ำได้" ชมิดท์กล่าว ผู้เขียนทราบว่าสถานการณ์ที่ศึกษาไม่ได้มีวัตถุประสงค์เพื่อให้เป็นจริงสำหรับการประยุกต์ใช้วิศวกรรมภูมิอากาศในอนาคต แต่การทดลองนี้ช่วยให้นักวิจัยสามารถระบุและเปรียบเทียบการตอบสนองขั้นพื้นฐานของสภาพอากาศโลกกับวิศวกรรมธรณีได้อย่างชัดเจน ซึ่งเป็นการวางรากฐานสำหรับการศึกษาในอนาคตที่มีรายละเอียดมากขึ้น "การศึกษานี้เป็นการเปรียบเทียบที่ชัดเจนครั้งแรกของแบบจำลองต่างๆ ตามโปรโตคอลการจำลองที่เข้มงวด ซึ่งช่วยให้เราสามารถประเมินความทนทานของผลลัพธ์ นอกจากนี้ เรากำลังใช้แบบจำลองสภาพภูมิอากาศสายพันธุ์ใหม่ล่าสุด ซึ่งจะให้ผลลัพธ์สำหรับ IPCC ครั้งที่ห้า [Intergovernmental รายงานของ Panel on Climate Change]” ชมิดท์อธิบาย