ศึกษาเรื่องน้ำแข็ง

เมื่อน้ำแข็งในทะเลหายไป แมวน้ำแอนตาร์กติกก็เงียบลง นี่คือข้อสรุปหลักของบทความใหม่ที่เพิ่งเผยแพร่โดยกลุ่มวิจัยของ Dr Ilse van Opzeeland ขณะนี้นักชีววิทยากำลังทำงานที่ Alfred Wegener Institute, Helmholtz Center for Polar and Marine Research (AWI) และ Helmholtz Institute for Functional Marine Biodiversity ที่มหาวิทยาลัย Oldenburg (HIFMB) สำหรับการศึกษานี้ เธอและทีมงานวิเคราะห์การบันทึกเสียงจากไมโครโฟนใต้น้ำที่บันทึกเสียงร้องของสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมในทะเล เช่น แมวน้ำและวาฬโดยอัตโนมัติ "สิ่งพิเศษเกี่ยวกับการศึกษาของเราคือ เป็นครั้งแรกที่เราสามารถประเมินบันทึกที่ครอบคลุมแปดปีและแมวน้ำแอนตาร์กติกทั้งสี่สายพันธุ์" ดร.ไอรีน โรกา ผู้เขียนนำกล่าว นักชีววิทยาที่ HIFMB และ AWI ในขณะนั้น และปัจจุบันทำงานที่ Université du Québec en Outaouais (แคนาดา) "สิ่งนี้ทำให้เราสามารถสังเกตพฤติกรรมของแมวน้ำในช่วงเวลาที่ขยายออกไปและเปรียบเทียบแต่ละปีได้" ในบรรดาข้อมูลในปี 2550 ถึง 2557 ช่วงเปลี่ยนของปี 2553/2554 โดดเด่นเป็นพิเศษ ย้อนกลับไปในตอนนั้น พื้นที่วิจัยที่ตั้งอยู่ในมหาสมุทรทางตอนใต้ใกล้กับสถานี Neumayer Station III ของ AWI แทบไม่มีน้ำแข็งเลย น้อยกว่า 10 เปอร์เซ็นต์ของน้ำที่ปกติเป็นน้ำแข็งจะมีน้ำแข็งปกคลุม ตามที่บันทึกจากไมโครโฟนใต้น้ำแสดงให้เห็นว่า ณ เวลานั้น มีแมวน้ำน้อยกว่ามากเมื่อเทียบกับเจ็ดปีที่เหลือ แมวน้ำแอนตาร์กติกต้องการน้ำแข็งในทะเล เพราะมันคือที่ที่มันให้กำเนิดและให้นมลูกของมัน เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อนในซีกโลกใต้ ตั้งแต่เดือนตุลาคมถึงมกราคม โดยปกติแล้ว ช่วงเวลานี้ของปีจะมี น้ำแข็ง ปกคลุมเป็นบริเวณกว้าง ทำให้แมวน้ำมีสภาวะที่เหมาะสมที่สุดสำหรับการคลอดลูก แต่ในฤดูกาล 2010/2011 น้ำแข็งแทบจะหายไป เนื่องจากผู้เชี่ยวชาญได้ติดตั้งไมโครโฟนใต้น้ำเพียงตัวเดียวในบริเวณนั้น จึงยังไม่ทราบแน่ชัดว่าแมวน้ำอพยพในช่วงฤดูกาลหรือไม่ และหากเป็นเช่นนั้น จะไปที่ไหน “อย่างไรก็ตาม การบันทึกใต้น้ำของเราแสดงให้เห็นอย่างชัดเจนว่ามีแมวน้ำเรียกน้อยกว่าปกติมากในน่านน้ำที่สำรวจ” Irene Roca กล่าว เธออ้างว่าใช้กับแมวน้ำทุกชนิดที่มีถิ่นกำเนิดในภูมิภาคนี้ ได้แก่ แมวน้ำ Crabeater แมวน้ำเวดเดลล์ แมวน้ำเสือดาว และแมวน้ำ Ross พื้นที่วิจัยของผู้เชี่ยวชาญ AWI อยู่ห่างจากเคปทาวน์ไปทางใต้ประมาณ 2,000 กิโลเมตรในทะเลเวดเดลล์ พื้นที่ชายฝั่งในทะเลเวดเดลล์ตะวันออกถือว่ามีความเกี่ยวข้องเป็นพิเศษ เนื่องจากเป็นที่อยู่อาศัยของแมวน้ำแอนตาร์กติกทั้งสี่สายพันธุ์และวาฬหลายสายพันธุ์ นักวิทยาศาสตร์เชื่อว่าภูมิภาคนี้น่าดึงดูดใจมากเพราะมีอาหารที่อุดมสมบูรณ์และสภาพน้ำแข็ง (ปกติ) ที่ดีสำหรับแมวน้ำ ดังนั้น ทีมงานของ AWI จึงพบว่าข้อสังเกตจากฤดูกาล 2010/2011 เป็นปัญหา: หากในอนาคต การปกคลุมของน้ำแข็งในทะเลจะแปรผันในระดับดังกล่าวบ่อยขึ้นเนื่องจากการเปลี่ยนแปลงสภาพภูมิอากาศ ภูมิภาคนี้จะเสนอทางเลือกที่น่าเชื่อถือน้อยกว่าให้แมวน้ำเป็นแหล่งเพาะพันธุ์ . ในบริบทนี้ SEA ICE PORTAL รายงานว่าในช่วง 8 ปีที่ผ่านมา ล้วนมีขอบเขตของน้ำแข็งในทะเลที่ต่ำกว่าค่าเฉลี่ยในแอนตาร์กติก และถึงจุดต่ำสุดตลอดกาลในเดือนกุมภาพันธ์ 2023 ผู้เชี่ยวชาญยังไม่สามารถบอกได้อย่างแน่ชัดว่าการขาดน้ำแข็งในทะเลจะส่งผลต่อประชากรแมวน้ำได้อย่างไร เพราะเรายังรู้น้อยเกินไปเกี่ยวกับสัตว์ทั้งสี่ชนิดนี้ จากการศึกษาแมวน้ำวงแหวนอาร์กติกที่ดีขึ้น เป็นที่ทราบกันว่าแมวน้ำชนิดนี้ต้องการน้ำแข็งในทะเลที่มีหิมะปกคลุมหนา ซึ่งมันใช้สร้างถ้ำเล็กๆ สำหรับลูกอ่อนของมัน การศึกษาแสดงให้เห็นว่าลูกสุนัขแมวน้ำที่มีวงแหวนอาร์กติกจำนวนมากตายเมื่อมีน้ำแข็งและหิมะในทะเลน้อยเกินไป Ilse van Opzeeland ผู้ประสานงานโครงการกล่าวว่า "ฉันเดาว่าปีที่น้ำแข็งต่ำมีผลต่อการสืบพันธุ์ของแมวน้ำแอนตาร์กติก ไม่เพียงแต่ในแง่ของการอยู่รอดของแมวน้ำวัยอ่อนเท่านั้น แต่อาจรวมถึงพฤติกรรมการผสมพันธุ์ของแมวน้ำที่โตเต็มวัยหรือด้านอื่นๆ ด้วย" เธอรู้สึกว่าข้อมูลอะคูสติกจากแปดปีแสดงถึงทรัพย์สินที่ไม่เหมือนใคร โดยปกติแล้ว การรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับแมวน้ำเป็นเรื่องยากมาก เนื่องจากสามารถนับได้จากเรือหรือเฮลิคอปเตอร์เท่านั้น และรัศมีการสังเกตการณ์ก็ค่อนข้างเล็ก ยิ่งกว่านั้น ไม่สามารถใช้เรือหรือเฮลิคอปเตอร์ในการสังเกตการณ์บริเวณมหาสมุทรทั้งหมดได้อย่างราบรื่นหรือเพื่อติดตามอย่างต่อเนื่อง ในทางตรงกันข้าม "โพสต์การฟัง" ใต้น้ำสามารถติดตามดูภูมิภาคที่กว้างขวางได้ตลอดเวลา นอกจากนี้ เนื่องจากเสียงเดินทางใต้น้ำได้ไกลกว่าในอากาศ ขึ้นอยู่กับระดับเสียงที่เปล่งออกมา ดังนั้นสัตว์ทะเลบางชนิดจึงสามารถตรวจจับได้จากระยะไกลหลายกิโลเมตร น่าเสียดายที่ AWI's Perennial Acoustic Observatory ในมหาสมุทรแอนตาร์กติก (PALAOA) เพิ่งแยกตัวออกจากชายฝั่งพร้อมกับธารน้ำแข็งที่แตกตัว